Feliz Día das Letras Galegas 2020!
Xa temos relatos gañador e finalista da 8ª edición do Concurso de micro-relatos OZOCOgz.
Unha vez lidos, entregada a puntuación e feita a media correspondente
da totalidade dos micro-relatos presentados a concurso polos/as membros
do xurado e actuando como fedatario Eladino Cabanelas, en representación
de OZOCOgz, resultaron gañador e finalista os seguintes relatos:
1º premio e gañador dun xogo de mesa Ti non es de aquí?, de OZOCOgz e
dun vale, obsequio de Parrillada San Andrés do Carballiño por un Menú
Nós somos de aquí! (xantar ou cea) para dúas persoas, consistente en
diferentes elaboracións de polbo xunto coa especialidade da casa, o
churrasco San Andrés, para o micro-relato ELA, SONHA NAS RAMAS DO
BAOBAB, presentado co seudónimo Addae Abara, baixo o que se agochaba o
nome Cruz Martínez.
Finalista e gañadora dun agasallo de OZOCOgz e un lote de libros doado pola asociación Tangaraño Cultural, de Sobradelo (Xunqueira de Ambía), o micro-relato DE OLHOS FECHADOS, presentado co seudónimo LOAIRA, baixo o que se agochaba o nome de Catarina Cortizas Leira.
Parabéns ás gañadoras!!!!!
*******************************************************
MICRO-RELATO GAÑADOR:
ELA, SONHA COM AS RAMAS DO BAOBAB
Por: Addae Abara
A sua pele tem o matiz azulado da hipotermia. Os seus lábios prendem o
seno da mãe quase inerte, insere-se no coração de leite, ainda morno.
Ela, sonha com as ramas do baobab e o pranto molha o retrato amado de
Namíbia. Vão embora,afundem-se nas águas do oceano, baixo as puas
assassinas da intolerância.
E o menino Jasir dorme, apegado no colostro da vinculação exata.
*****
MICRO-RELATO FINALISTA:
DE OLHOS FECHADOS
Por: Loaira
Fechou os olhos e a melodia do mundo deixou de soar por uns instantes. A
bola arrebolava pela relva enquanto ela tentava marcar um golo numa
meta imaginária.
Piscou os olhos. Apanhou uma corda e começou a
saltar: um, dois, três… até treze! Nova marca! E a felicidade pousou-se
por um segundo na sua cara.
Um novo pestanejo. Segurou forte a mão
da sua avó e foram até a horta. Ainda havia um pedaço fértil que
trabalhar, adorava lavrar a terra.
Agitou as pálpebras. Correu até a
lareira onde o resto da família estava reunida contando estórias. No
forno quente cozia o pão, e esse cheiro encheu-lhe a boca de sustento.
Descolou os olhos e o silêncio desapareceu, voltou a soar a partitura
da guerra. Na verdade, nascera onde a infância só existe de olhos
fechados.
Comentarios
Publicar un comentario